Vrijdag 1 februari was het dan zover dat ik in het vliegtuig stapte naar Nigeria. Gewaarschuwd door velen dat het een zeer gevaarlijk land is, was ik toch wel enigszins nerveus. In het vliegtuig was het gelijk al een zeer gezellige boel met vele uitgelaten en vooral breed lachende mensen. Een goede en gezellige start ;-).
In Lagos gingen alle formaliteiten voorspoedig en werd ik opgewacht door Evans, collega van een kennis van me, die de komende dagen mij zal begeleiden en wegwijs maken in deze wereldstad met 21 miljoen inwoners (ruim 2 keer zoveel als New York!). Heerlijk om zo iemand te hebben om vragen aan te stellen en die je kan vertellen waar je wel en vooral beter niet naar toe kunt gaan.
Na aankomst gelijk maar eten met Rosa (Keniaase die bij project betrokken is), Benjamin (mijn Nigeriaanse contactpersoon) en Kunle een collega van Benjamin. Bij een lokaal restaurantje hebben we lekker gegeten en ideeën uitgewisseld voor de komende dagen. Ik heb geen agenda ontvangen en zal er achter komen dat Afrikanen niet van die planners zijn. Veel wordt ad-hoc geregeld.
Zaterdag was de grote World 
Cancer Day Youth Jamboree. Ze hadden een prachtig programma in elkaar gedraaid om de jeugd van Lagos te informeren over kanker en te betrekken bij awareness projecten. De opkomst was wat tegenvallend, zeker in vergelijking met voorgaande jaren. Maar de beleving was er niet minder om en een mooie afwisseling van informatie, inspiratie en entertainment met Nigeriaanse rappers zorgde voor veel levendigheid.
Aan het eind van de middag zijn we met Evans nog over de lokale markt gereden. Helaas was er niet voldoende tijd om te gaan shoppen, maar wat een chaotisch tafereel. Overal spullen en zooi en 3 verdiepingen hoog. Echt komisch om te zien. Overal mensen en allemaal vrolijk. 
Na het diner hebben we nog op het strand gewandeld en op een groot scherm voetbal gekeken samen met 500-600 feestende Nigerianen.
Zondag begonnen we vroeg met een ontbijtsessie. Seun onze Nigeriaans/Amerikaanse patient advocate, vertelde over zijn Bone Marrow project en de andere aanwezigen vertelden over hun activiteiten. Kunle (26 jaar) nam vervolgens het woord om het blauwdruk plan wat hij had opgesteld door te nemen. Ik dacht nog ‘Oh nee toch!’ aangezien dat 38 pagina’s tekst is. Maar hij deed dat op een bevlogen en gestructureerde manier dat iedereen met zijn mond open zat te luisteren. Wat een bevlogenheid en wat een welbespraaktheid.Op een gegeven moment liepen de tranen me over de wangen,
want ik zag het leiderschap wat een dergelijk megaplan nodig heeft. De nieuwe Martin Luther King is opgestaan, echt kippenvel! Prof Okoye ook aanwezig gaf aan dat we met dit plan en deze bevlogenheid een homerun hebben geslagen. Prof Okoye is de vertegenwoordiger van de UICC in Afrika en een zeer gerespecteerde medicus. Als zij iets zegt heeft het een natuurlijke autoriteit die ongekend is. Daarbij is ze heel bescheiden wat het heel krachtig maakt. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig om een geweldig programma uit te rollen.
Na een paar uur alles doorgesproken te hebben, zijn we nog op bezoek gegaan in het Universiteitsziekenhuis van Lagos. Dan zie je wel dat de stand van de zorg heel anders is dan in NL. Veel oude apparatuur en hele sobere omstandigheden voor patiënten en personeel. 
Het deed me sterk aan Costa Rica denken.
Na dit bliksembezoek was het tijd om naar het vliegveld te gaan voor de vlucht naar Abuja, sinds 1991 de nieuwe hoofdstad. Hier zouden we gesprekken hebben met ministerie van volksgezondheid en andere NGO’s. Alles op zijn Afrikaans dus geen haast. Het vliegtuig vertrok met 1,5 uur vertraging, maar niemand die daar ook maar iets van zegt. Op het vliegveld waren we nog getuige (en onderdeel) van een waar volksfeest omdat Nigeria in de 1/4 finale van de Afrika cup won van de grootste titelkandidaat Ivoorkust. Iedereen ging helemaal los, geweldig.
Maandagochtend hadden we televisieopnames voor de nationale televisie in verband met World Cancer Day, een mooie gelegenheid om het project wat nu PECA heet ‘Partnership for the Eradication of Cancer in Africa’ onder de aandacht te brengen. Een half uur vertelden we over de samenwerking tussen Inspire2Live en de Nigeriaanse en Keniaase organisaties. Men was erg onder de indruk en het leverde mooie beelden op. Er is mij beloofd een link te sturen van de uitzending maar dat is nog niet gelukt tot op heden…
‘s-Middags hadden we een persconferentie op het ministerie van Volksgezondheid samen met de minister en een aantal andere NGO’s, ook weer ter gelegenheid van WCD. Veel aandacht voor 
kanker en dus een prachtige basis voor de laatste dag waarop we met een groot aantal organisaties spijkers met koppen zouden moeten slaan. Na de persconferentie hadden we nog een bijeenkomst met Chief Mark, de vrouw van de president van de senaat. Mevrouw Mark is betrokken bij het opzetten van een screening faciliteit in een van de afgelegen plekken in Nigeria. Ook zij zag veel in een samenwerking om de krachten veel effectiever te bundelen dan nu het geval is. Met haar hebben we een sterke link naar de overheid dus dat kan geen kwaad :-).
De dinsdag was de dag waar alles op gericht was. Benjamin had iedereen die met kanker bezig is
gevraagd naar deze bijeenkomst te komen in Abuja om de blauwdruk te bespreken. Hij had geen idee hoeveel mensen daadwerkelijk zouden komen want dat weet je in Nigeria nooit van te voren.
Al vroeg kwamen we bij elkaar om alles voor te bereiden. Om 12.00 uur zou de meeting starten en waren er zo’n 40 mensen aanwezig. Langzaam vulde de zaal zich en om 12.45 uur besloot men te 
starten. Toen waren er zo’n 100 organisaties vertegenwoordigd Na wat plichtplegingen door hoge aanwezigen (erg belangrijk in Nigeria) mocht ik een presentatie geven over onze mondiale visie en de vorderingen die we maken op het gebied van samenwerking tussen de top-instituten in Europa en de USA. Samenwerken om het onmogelijke waar te maken, dat was de kernboodschap. En om al die verworven kennis ook beschikbaar te maken voor iedereen, moet die samenwerking ook in Nigeria en andere landen opgezet gaan worden. Na mij nam Kunle het woord en blies iedereen omver met zijn vlammende verhaal en glasheldere uitleg van de blauwdruk. Net als in het kleine groepje in Lagos, was iedereen diep geraakt. Een levendige discussie tussen de inmiddels ruim 120 aanwezige organisaties volgde en iedereen was voor een samenwerking en zei zijn/haar medewerking toe. Na ruim 3,5 uur besprekingen was het duidelijk dat deze samenwerking er gaat komen en dat we op korte termijn de eerste gecoördineerde acties gaan zien. Of zoals Kunle het verwoordde: Synchronicity is synchronized Energy. Iedereen schreef op formulieren welke bijdrage zij aan het geheel kunnen en 
willen geven en het team gaat dat nu uitwerken en de puzzel completeren waar nodig. Het gevoel overheerst dat deze samenwerking alle ingrediënten in zich heeft om grote stappen te gaan maken. Het zal er nu op aankomen dat er daadwerkelijk stappen en resultaten gemaakt gaan worden. Ik heb daar alle vertrouwen in. Het mooie is dat er in een land als Nigeria heel snel successen geboekt kunnen worden. Dat succes gaat de motor zijn achter meer actie. Vanuit Inspire2Live gaan we andere partijen in USA en Europa interesseren voor dit project om te helpen met kennis, resources en geld. Een aantal partijen zoals IARC en ASCO hebben al aangegeven heel erg geïnteresseerd te zijn. Daar gaan we dus beginnen.
Zo eindigde een zeer enerverende trip. In het vliegtuig viel ik als een blok in slaap want het was op alle fronten een zeer uitputtende maar ook ongelooflijk inspirerende beleving. Woensdag in NL was ik fysiek weliswaar geland, maar mijn gedachten zaten nog in Nigeria. Inmiddels ben ik wel weer echt ‘geland’ en begin het op zijn plek te krijgen. Via de mail blijf ik op de hoogte en met Kunle heb ik bijna elke dag contact via FaceTime. Geweldig die mogelijkheden vandaag de dag. Nigeria heeft inmiddels de Afrika cup gewonnen dus als dat een voorbode is…
Wordt vervolgd