De strategie naar kankerceldood.

De strategie naar kankerceldood.

Net terug uit de VS en nog niet helemaal bijgekomen van alle nieuwe inzichten en ideeën. Want het bruist weer behoorlijk in mijn bovenkamer en samen met Peter heb ik tussen alle afspraken door de tijd gebruikt om de ideeën verder vorm te geven. Het lijkt of we weer op een bijzonder punt staan, waar de noodzaak maar ook de bereidheid om samen te werken steeds nadrukkelijker gevoeld wordt. De patiënt gaat hier alleen maar voordeel van ondervinden, want alleen met een maximale gezamenlijke inzet, kunnen we echt concrete stappen zetten in het vinden van ‘personalized therapies,’ of gepersonaliseerde therapieën in goed Nederlands ;-). Met nadruk op therapie wat dus verder gaat dan alleen medicijnen.

Voeding en gezondheid

Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik ben de laatste tijd veel aan het lezen en onderzoeken wat de invloed van voeding is op het menselijk lichaam. Ik ben al langere tijd zeer geïnteresseerd in voeding en vooral ook periodes van onthouding van voeding, ofwel vasten. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat voeding een zeer cruciale rol speelt in onze gezondheid algemeen en kijkende naar de afgelopen 100 jaar, waarin een aantal ziektes enorm zijn toegenomen, is de link met een sterk gewijzigd voedingspatroon niet te negeren. Steeds meer wordt duidelijk dat wat we eten een sterke correlatie heeft met de gezondheid of ongezondheid van ons lichaam. Veel aandacht gaat uit naar de discussie wat nou gezonde voeding is en wat niet. Deze discussie wordt vertroebeld door vele belangen, sterke overtuigingen, stellige meningen en soms zelfs bijna religieus fanatisme. Vanuit wetenschappelijk oogpunt wordt dan nog eens toegevoegd dat het praktisch onmogelijk is om de waarde van individuele voedingsonderdelen aan te tonen (hoe toon je aan dat een tomaat wel of niet gezonder is dan een broodje kaas?). De meest logische uitleg die ik gehoord heb is nog altijd: eet producten die zoveel mogelijk lijken op hoe ze in de natuur voorkomen (zou mijn overgrootmoeder het herkend hebben als voedsel…?) en bedenk of jouw voedsel geen overbodige schade toebrengt aan andere levende wezens.

Niet eten...

Waar echter nog weinig aandacht voor is, is niet eten. Vreemd aangezien vasten al een eeuwenoud gebruik is. In alle religies wordt een periode van vasten voorgeschreven met belangrijke fysieke en spirituele voordelen. Maar nog belangrijker is dat we in onze evolutie heel regelmatig te maken kregen met periodes van afwezigheid van voedsel. Overdaad werd telkens gevolgd door schaarste en evolutionair zijn we dus heel goed toegerust om langere tijd zonder voedsel te kunnen. Inmiddels is er ook in wetenschappelijke kringen steeds meer aandacht voor de gezondheidsvoordelen die vasten met zich meebrengt. Zeker in het geval van obesitas en diabetes 2 lijkt het heel nuttig om een aantal dagen niet te eten om de insulineresistentie onder controle te krijgen. Waar ik echter vooral door getriggerd werd, is dat ook kanker een hele sterke link heeft met voeding. Al lezende over de voordelen van vasten stuitte ik op het werthomas seyfriedk van prof Thomas Seyfried. Seyfried is celbioloog gepromoveerd op genetica. Zoals velen met hem, was hij er in de jaren 80 van overtuigd dat kanker een genetische ziekte is. Gaandeweg begon hij echter te twijfelen aan deze opvatting omdat hij ontdekte dat kankercellen niet alleen beschadigingen in het DNA, maar vooral ook in de mitochondriën (de energiecentrales van de cel) hadden. Vele jaren studie hebben hem ervan overtuigd dat kanker niet een genetische maar vooral een metabole ziekte is, ofwel een ziekte van de celstofwisseling. Dit sluit ook aan bij de bevindingen van Warburg in de jaren 20 van de vorige eeuw die aantoonde dat kankercellen geen zuurstof meer verbranden maar vooral glucose.

Hier een uitleg van de ideeën van Seyfried: https://www.youtube.com/watch?v=dm_ob5u9FdM&t=7s

Verder speurwerk levert helaas nog niet heel veel informatie op over het toepassen van dit gedachtegoed bij patiënten, maar het is absoluut een heel interessante gedachte en een plausibele theorie. Natuurlijk volgen we niet zomaar blind elke nieuwe theorie, want theorieën klinken al snel plausibel, want de praktijk van patiënten blijkt telkens toch weerbarstiger. Dus heb ik voor onze trip naar de VS deze theorie besproken met een aantal wetenschappers in het Erasmus MC. Daarbij werd me duidelijk dat het zeker een heel interessante aanpak is die echter niet voor elke patiënt zal werken, aangezien het niet zo eenduidig is dat elke kankercel alleen maar afhankelijk is van glucose. Maar zeker interessant om verder te onderzoeken en Seyfried heeft wel een heel interessante aanpak die veel verder gaat dan patiënten te adviseren geen suiker of andere koolhydraten te eten (ketogeen dieet).

Hoe brengen we alles samen?

Peter en ik hebben deze theorie tijdens de afgelopen trip dan ook aan verschillende mensen voorgelegd en ook zijn we bij Thomas Seyfried langsgegaan in Boston College. Iedereen beaamde dat metabolisme zeker een belangrijke rol speelt, maar zeer waarschijnlijk niet de enige sleutel tot succes is. Gaandeweg ontvouwde zich dan ook een veel breder idee dan alleen het focussen op het metabolisme van de kankercellen. Er zijn namelijk nu een aantal hele interessante stromingen in de behandeling van kanker.

Allereerst is er de groep wetenschappers die zich toeleggen op het ingrijpen op de verstoorde signalering van kankercellen. Door het repareren of juist blokkeren van de fouten die door de beschadigde DNA veroorzaakt worden, is men steeds beter in staat kanker terug te dringen. Deze ‘targeted therapy’ levert zeker winst, maar veelal geen genezing op.

Een tweede belangrijke stroming is immunotherapie. De wetenschappers zijn steeds beter in staat ons eigen immuunsysteem, die kankercellen niet herkent als foute cellen, te stimuleren om ze op te ruimen. Zeker de laatste vijf jaar is hierin een enorme voortgang geboekt, wat voor veel patiënten een enorme verbetering heeft gegeven in hun prognose. En dan is er de metabole aanpak gepropageerd door o.a. Seyfried.

Ons idee is om een groep top wetenschappers en artsen bij elkaar brengen die deze drie werelden (want het zijn aparte werelden) bij elkaar kunnen brengen en kunnen zoeken naar de beste combinatie.

Nu voorwaarts

Het klinkt eenvoudig, maar in de praktijk natuurlijk bijna onmogelijk. Gelukkig zijn wij dol op onmogelijke uitdagingen, dus hebben we ons hierin vastgebeten en hebben we de eerste zaadjes al gepland. Het idee werd door een aantal van de mensen die we gesproken hebben ook direct omarmd, waarbij ze het geweldig vinden dat wij als patient advocates hierin het voortouw nemen.

Het is toch bijna ondenkbaar dat een kankercel nog kan overleven als je hem uithongert, cruciale levenslijnen afsluit en zijn enige vijand, de immuun cel, in staat stelt hem de genadeklap te geven? Kortom, een hele inspirerende en uitdagende klus waaraan we vol goede moed zijn begonnen. En ons motto blijft ‘Opgeven is geen optie’, dus zullen we hem afmaken ook.

 

 

Dit bericht is geplaatst in Belevenissen, Blog met de tags . Bookmark de permalink.

1 Reactie op De strategie naar kankerceldood.

  1. Chris Kerkhof schreef:

    “Common sense”. Dit lijkt mij geen ingewikkeld, jarenlang onderzoek te gaan kosten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *