Basje Mulder

Ik ontmoet regelmatig hele bijzondere mensen bij Alpe d’HuZes. Een van die prachtige mensen is Bas Mulder. In 2006 mailde hij me op de avond van de geldoverdracht dat hij graag mee wilde doen in 2007. Hij had net op TV gezien wat wij gedaan hadden en wat de plannen voor 2007 waren. Hij had die week zijn eerste chemo ontvangen voor de Non-Hodgkin waar hij mee leefde. Alpe d’HuZes werd zijn baken aan het eind van dat lange behandeltraject. Na vele chemo’s en een longontsteking tussendoor was hij half februari 2007 klaar met de behandelingen. Hij werd schoon verklaard dus prachtig. Begin juni stond hij onderaan de Alpe d’Huez en wist zijn nog sterk verzwakte lichaam 5 keer naar boven te fietsen. Ongelooflijk, vooral omdat hij het als een verlies beschouwde dat het niet 6 keer gelukt was!!! Bas was voor ons allen een symbool van kracht en onverzettelijkheid. 20 jaar en dan zo verschrikkelijk sterk. In 2008 was Bas terug en fietste toen voor iedereen die aan het knokken was 6 keer omhoog. Helemaal weer de oude blaakte hij van het zelfvertrouwen, zijn leven stond weer op de rit. Maar zoals zo vaak met deze ziekte kwam de onheilstijding dat de kanker weer terug was. Nu ging hij voor de redding van een stamceltransplantatie. Begin 2009 kreeg hij een portie van zijn eigen stamcellen die de klus van het opruimen van de tumor moesten gaan klaren. De behandeling sloeg aan en in juni stond Bas weer onderaan de berg. Samen met al zijn teamleden fietste hij weer naar boven, meer keer dan menselijkerwijs mogelijk was. De verwinning smaakte zoet en Bas had het weer helemaal voor elkaar. Dan weer een telefoontje een paar maanden later. Toch niet weer??? Maar het antwoord was JA. Weer was het terug. Ongelooflijk. Weer de strijd aangaan om de ziekte terug te dringen. Zijn broer zou dit keer de donor zijn van nieuwe stamcellen. De ultieme poging. Maar dan moest eerst die verdomde kanker weer gereduceerd worden tot nul om de transplantatie mogelijk te maken. Bestralingen en andere interventies werden op zijn jonge lijf losgelaten maar dit keer bleek de kanker veel te agressief. Niets leek te helpen en de tumor groeide tussen twee kuren gewoon weer door. Op 6 november kreeg hij te horen dat het ziekenhuis niets meer voor hem kon doen. Dat zal je verteld worden!!! Bas belde me zelf op en dit keer had ik totaal geen tekst. Wat moet dat voor hem betekenen raasde het door mijn kop? Wat betekent dit voor zijn ouders, zijn broer die hem zijn stamcellen zou geven? Kanker heb je met zijn allen dus deze klap kwam ook bij iedereen binnen als een mokerslag. Het was een surrealistisch telefoongesprek. Sprakeloos zaten we aan de lijn en even was er slechts stilte. Bas gaf echter aan gewoon door te knokken. Kop in het zand of niet, hij zou nu laten zien wie de sterkste is. Op zijn blog schreef hij dat dit het moment was om furore te maken en dat slechts het traject in het ziekenhuis zou stoppen. Iedereen werd gemobiliseerd om aan Bas te denken tussen 20.00 en 20.10 uur op zondagavond. Maandag kreeg hij te horen dat er toch nog iets geprobeerd zou kunnen worden maar met heel weinig kans op succes. En…. wonderwel bleek er iets merkwaardigs te gebeuren. Twee weken later zijn de tumoren geslonken en krijgt hij toch zijn stamceltransplantatie. Wat of wie of hoe dit is gebeurd zal wellicht nog lang een raadsel blijven. Feit is dat Bas binnenkort zijn broers stamcellen krijgt en dat hij furore gaat maken. Voor mij heeft hij dat al ruimschoots gedaan. Als ik ooit om motivatie verlegen zit, hoef ik maar aan deze kanjer te denken en dan vlieg ik weer. We gaan nog heel lang genieten van dit bijzondere mens die nu al een voorbeeld is voor velen. Daarmee geeft hij iedereen het mooiste van zichzelf. Hij geeft zijn ongelooflijke kracht als voorbeeld om van te leren. Wat zijn mensen toch verschrikkelijk mooi, en deze is wel heel bijzonder :-). Zie ook: http://81.173.7.225/~audk/