Lance Armstrong

Wat een verwarring heeft het USADA rapport teweeg gebracht. Raar eigenlijk dat een rapport van een voor mij onbekende organisatie over een man die ik alleen uit de media ken, voor zoveel verwarring en zelfs verbijstering kan zorgen. En toch merk ik bij mezelf dat het me bezig houdt. Natuurlijk heb ik ongenuanceerde meningen over hetgeen hij gedaan heeft. Zoals mensen mij kennen heb ik mijn mening altijd klaar. Maar Lance heeft mij persoonlijk niets misgedaan. Ik ken de man niet en heb hem nooit iets gevraagd. Wat maakt dan toch dat ik me belazerd voel en met mij zovelen die in kranten, op tv en radio en via de sociale media uitgebreide discussies voeren over het grote bedrog?

Lance deed ons allemaal geloven in het sprookje van de door kanker getroffen held die op eigen kracht letterlijk uit de hel omhoog kroop en de hoogste toppen van menselijke roem beklom. De ultieme overwinning van de menselijke geest. Hiermee gaf hij ons allemaal een voorbeeld van hoe je met tegenslag om kunt gaan en dat kanker geenszins het einde hoeft te betekenen van je leven. Natuurlijk waren er de twijfels en was er altijd de geur van vals spel. Maar Lance ontkende en tests konden geen doping aantreffen.

Het sprookje blijkt toch mooier te zijn dan dat het leek, althans hij deed het niet helemaal volgens de regels van het spel en liet zich ondersteunen door middelen die niet geoorloofd zijn.
Overigens is het nog steeds een prestatie van ongekende orde wat Lance gedaan heeft. Het feit dat hij gelogen heeft over zijn dopinggebruik verandert daar niets aan. Blijft staan dat we ons verward of zelfs boos voelen als blijkt dat het sprookje toch niet zo mooi is als dat het leek. ‘We zijn collectief belazerd!’ hoor je om je heen. Nou is dit niet de eerste keer, want de laatste jaren zijn we vaker geconfronteerd met zeepbellen die uit elkaar gespat zijn en corruptie blijkt eerder regel dan uitzondering. Het confronteert je ook met je eigen duistere kanten en dat wil je natuurlijk helemaal niet. Wie van ons kan oprecht zeggen dat hij nooit de kluit belazerd heeft en al was het maar een leugentje om bestwil heeft toegepast. ‘Hij die zonder zonden is werpe de eerste steen’ is een oud en wijs gezegde. Natuurlijk is ons bedrog niet van dezelfde orde, hoor ik denken. Natuurlijk is het bedrog van een ander altijd erger. Lance koos een groot podium en hoge bomen vangen veel wind. Ik ga Lance niet verdedigen of zijn gedrag rechtvaardigen. Gelukkig ga ik daar niet over en als ik wil oordelen, kijk ik liever naar mezelf en slik mijn oordeel in.

Laten we onze energie gebruiken om een sprookje te bouwen wat wel waar is. ‘Be the change you want to see in the world’ zei Gandhi. Als we kritiek hebben op Lance of willekeurig welk ander persoon, denk dan over wat jij beter kunt doen. Met Alpe d’HuZes hebben we een prachtig en op zuivere principes gebaseerd bouwwerk neergezet. Laten we dat vooral met volle energie uitbouwen. Lance heeft een geweldig voorbeeld neergezet voor iedere kankerpatiënt die door de hel gaat en inspiratie zoekt om daaruit te klimmen. Dat is een prachtige bijdrage. Laten we hopen dat hij verder gaat met het inspireren van de vele miljoenen kankerpatiënten die de kracht hard nodig hebben. Bij Alpe d’HuZes kennen we het Hermannetje, een steuntje in de rug voor iemand die het hard nodig heeft. Lance heeft een geweldige achternaam ‘Armstrong’. Laten we hem helpen in te zien dat je met een ‘Strong Arm’ heel veel Hermannetjes kunt uitdelen.

Dit bericht is geplaatst in Belevenissen. Bookmark de permalink.

1 Reactie op Lance Armstrong

  1. maarten schreef:

    jij bent zo’n hermannetje
    dank je

Laat een reactie achter op maarten Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *